Zdrowie >> Sterylizacja (ovariectomia)

Sterylizacja (ovariectomia)

1-jpg.jpg

Zabieg ten polega na operacyjnym usunięciu zalegających kul żółtkowych (ew. zapartych jaj) wraz jajnikami i jajowodami. Przeprowadza się go pod pełną narkozą, z zastosowaniem np. izofluranu, skutecznego i bezpiecznego środka narkotycznego, nie znoszącego jednak czucia skórnego.W przypadku braku aparatury do anestezji wziewnej, można zastosować np. Propofol. Choć działa on krótko i w trakcie zabiegu zachodzi potrzeba kilkakrotnej iniekcji, to jednak jest bardzo skuteczny. Prezentowany osobnik, pomimo podania pełnej (dla jego wagi) dawki ketaminy, był bardzo pobudzony i agresywny. Poddał się dopiero po podaniu Propofolu.

Zabieg sterylizacji, jak każdy zabieg inwazyjny wiąże się oczywiście z ryzykiem. Jednak przy tego typu komplikacjach jest to jedyne wyjście, szczególnie że trudności przy pierwszym porodzie prawie zawsze powtarzają się w kolejnych sezonach lęgowych.
Po przeprowadzonej operacji weterynarz zakłada nierozpuszczalne szwy, które pozostawać będą jeszcze co najmniej 6 tygodni.

Rekonwalescencja

Zabieg laparotomii jest zabiegiem niezwykle skomplikowanym, wymagającym przestrzegania pewnych zasad, nie tylko w trakcie jego trwania, ale także w okresie rekonwalescencji. Nie można zapominać, że po zabiegu legwan będzie wymagał specyficznych warunków habitacyjnych. Przez najbliższe 2 tygodnie środowisko powinno być ciepłe i suche. Sprzyja to szybkiemu zabliźnieniu ran i uniknięciu infekcji, które dla osłabionego organizmu mogłyby okazać się fatalne w skutkach.

Najlepszym rozwiązaniem jest przeniesienie legwana do specjalnie przygotowanego zbiornika, w którym łatwiej będzie nam kontrolować temperaturę, wilgotność, czystość środowiska, a także stan ogólny zwierzęcia. Do tego celu świetnie nadaje się duże, odpowiednio przystosowane akwarium (lub poziome terrarium). Jako podłoże stosujemy w nim gazety, ligninę oraz podkłady higieniczne. Takie rozwiązanie ułatwia sprzątanie fekaliów, oraz wymianę zabrudzonego podłoża. Poza tym, czyste podłoże ogranicza ryzyko infekcji. Z tego samego powodu, przez co najmniej dwa tygodnie nie możemy pozwolić legwanowi na korzystanie z basenu. Rozmaczanie rany utrudni powstanie ziarniny, a obecne w wodzie fekalia mogłyby powodować powikłania. Tak przygotowany zbiornik ma jeszcze inną korzyść. Brak elementów wyposażenia uniemożliwia legwanowi wspinaczkę, a tym samym eliminuje ryzyko skoku lub upadku z dużej wysokości, który w tej sytuacji mógłby zakończyć się urazem wewnętrznym, rozerwaniem szwów lub przynajmniej utrudnić gojenie ran.
Gdybyśmy z jakiś powodów nie mogli zapewnić legwanowi takiego „inkubatora”, do czasu usunięcia szwów albo powstania ziarniny, powinniśmy bezwzględnie usunąć elementy dekoracyjne, basen oraz podłoże pochodzenia organicznego (kora, torf, kostka kokosowa).

Jeśli w okresie rekonwalescencji występuje dłuższa, pełna anoreksja, w celu powstrzymania groźnej utraty masy ciała może zaistnieć konieczność krótkotrwałego, przymusowego karmienia, jednakże taką decyzję powinien podjąć lekarz weterynarii albo doświadczony hodowca.