Systematyka
Królestwo: | zwierzęta (Zoa) | |
Typ: | strunowce (Chordata) | |
Podtyp: | kręgowce (Vertebrata) | |
Gromada: | gady (Reptilia) | |
Rząd: | łuskonośne (Squamata) | |
Rodzina: | legwanowate (Iguanidae) | |
Rodzaj: | Iguana (Iguana) | |
Gatunek: | legwan zielony (Iguana iguana) | |
Podgatunek: | Iguana iguana iguana | |
Iguana iguana rhinolopha* | ||
Synonimy stosowane w publikacjach naukowych: | ||
SYNONIM | W/G | ROK |
Lacerta Igvana | Linnaeus | 1758 |
Iguana minima | Laurenti | 1768 |
Iguana tuberculata | Laurenti | 1768 |
Iguana coerulea | Daudin | 1802 |
Iguana vulgaris | Link | 1806 |
Iguana sapidissima | Merrem | 1820 |
Iguana squamosa | Spix | 1825 |
Iguana viridis | Spix | 1825 |
Iguana emarginata | Spix | 1825 |
Iguana lophryoides | Spix | 1825 |
Prionodus iguana | Wagler | 1828 |
Hypsilophus tuberculatus | Wagler | 1830 |
Iguana iguana rhinolopha | Wiegman | 1834 |
Iguana rhinolopha | Fitzinger | 1837 |
Hypsilophus rhinolophus | Dumeril/Bibron | 1843 |
Iguana hernandessi | Jan | 1857 |
Iguana rhinolophus | Günther | 1885 |
Legwan zielony należy do grupy ok. 700 gatunków jaszczurek z rodziny legwanowatych. Rozróżnia się dwa podgatunki: Iguana i. iguana oraz Iguana i. rhinolopha, choć znaczna część źródeł naukowych kwestionuje ten podział wskazując, że różnice wynikają ze zmian endemicznych w obrębie jednego gatunku. Legwany zielone są dużymi nadrzewnymi, roślinożernymi jaszczurkami, prowadzącymi dzienny tryb życia. Samce osiągają imponujące rozmiary do 2 metrów, a samice do 1,5 metra, z czego 2/3 długości pełnej ciała stanowi ogon. Waga samców wynosi średnio 5kg, choć notowano 9kg osobniki. Samice są wyraźnie mniejsze i ważą średnio do 3,5 kg.
Gatunek został po raz pierwszy oficjalnie opisany przez szwedzkiego botanika Karola Linneusza w 1758 roku. Od tego czasu, odkryto i sklasyfikowano co najmniej siedemnaście nowych gatunków i podgatunków legwanowatych.
Na podstawie analiz kodu DNA osobników zebranych z 17 krajów, naukowcy z Utah Valley State College ustalili, że gatunek pochodzi z Ameryki Południowej, skąd ostatecznie migrował po Ameryce Środkowej i Wyspach Karaibskich. Pomimo różnic endemicznych nie zanotowano znacznych rozbieżności w analizowanych pulach DNA, co skłoniło naukowców do zakwestionowania podziału na podgatunki.
Na podstawie:
Melissa Kaplan, Herp Care Collection
Stephen, Catherine (2006), "Genetic Studies Update",
Iguana Journal of the International Iguana Society no.13